Informacje dodatkowe
:
c.d. uzasadnienia faktycznego z pkt. 6 - Wyniki: Nie jest więc wystarczające, że sporządzony i przedkładany celem wydania decyzji Raport zawierał wszystkie informacje wymagane art. 66 ustawy, lecz konieczne jest by poziom szczegółowości tych informacji był przekonujący dla organu właściwego do wydania decyzji. Ten sposób postrzegania przepisu najpełniej jest wyłożony przez WSA we Wrocławiu w wyroku z 22 listopada 2016 r II SA/r 300/2016, w którym sąd wskazuje, że To organ administracji publicznej wydaje decyzję środowiskową i jego rola w postępowaniu wyjaśniającym jest aktywna, bowiem definiując pojęcie oceny oddziaływania na środowisko, ustawodawca szczególnie zaakcentował konieczność weryfikacji przez organ raportu (art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1235 ze zm.). Weryfikacja raportu oddziaływania na środowisko jest zatem oceną dokonywaną przez organ właściwy do wydania decyzji środowiskowej (i do pewnego stopnia organy współdziałające) mającą odpowiedzieć na pytanie, czy przedstawiony dokument zawiera wszystkie ustawowo wymagane elementy, a także czy zawarte w nim informacje są prawdziwe i rzetelne. Jeżeli raport nie spełnia wymagań prawdziwości i rzetelności organ prowadzący postępowanie będzie zobowiązany dokonać odpowiednich ustaleń w ramach postępowania wyjaśniającego. Z tego punktu widzenia weryfikacja będzie stanowić realizację obowiązku wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego (art. 77 KPA), co służyć ma realizacji zasady prawdy obiektywnej, mając na względzie interes społeczny (ochrona środowiska) i słuszny interes obywateli, o czym mowa w art. 7 KPA. Raport jest jednym, choć bardzo ważnym, z dowodów w sprawie i jak każdy dowód podlega swobodnej ocenie. Wpływ takiego stosunkowo swobodnego sposobu oceny Raportu przez organ (RDOŚ) w istotny sposób rzutuje na sposób i szczegółowość jego przygotowania, który definiuje w zasadzie wyłącznie praktyka postępowania organu. Praktyka ta, przeanalizowana przez zamawiającego oraz znana wykonawcom, wyznaczała więc granice ryzyka wykonawcy co do zakresu jego obowiązków. Granice ryzyka zgodnie z art. 473 § 1 Kc muszą być oznaczone. Nie można przenieść ryzyka na wykonawcę ze względu na nieoznaczone okoliczności. Takich okoliczności, jak konieczność uwzględnienia w Raporcie nie artykułowanych wcześniej żądań RDOŚ w OPZ i Umowie między zamawiającym a wykonawcą nie wskazywano. Kwestię przeniesienia na wykonawcę zamówienia publicznego ryzyk, w kontekście opisu przedmiotu zamówienia, analizował Sąd Apelacyjny w Warszawie I Wydział Cywilny, który w wyroku z dnia 3 grudnia 2019 r. I ACa 266/19 stwierdził, że: „Jeżeli inwestor nie opisze przedmiotu zamówienia w wyczerpujący sposób, nie można przerzucać na wykonawcę wszelkich możliwych ryzyk, jakie mogą zaistnieć przy wykonywaniu przedmiotu umowy.” Tym samym w analizowanej sprawie, nie sposób dojść do wniosku, że wykonawca ma obecnie obowiązek wykonania czynności wykraczających poza OPZ i wynikających z ustalonej po dniu zawarcia umowy praktyki organu – RDOŚ znacząco zwiększonej co do oczekiwań wobec treści Raportów. Wykonawca działając w zaufaniu do Państwa (jego organu jakim jest RDOŚ), co do zakresu Raportów niezbędnego dla uzyskania decyzji środowiskowej składał ofertę w przetargu zorganizowanym przez zamawiającego z przekonaniem, że praktyka organu nie ulegnie zmianie. Zgodne z utrwalonym orzecznictwem TSUE zasada ochrony uzasadnionych oczekiwań, zalicza się do podstawowych zasad UE. Trybunał uznaje, że zasada ta wymaga, by działania władzy publicznej były jasne jednoznaczne i przewidywalne. Prawo do powoływania się na taką zasadę przysługuje każdemu podmiotowi, w którym organ Państwa wzbudził uzasadnione oczekiwania poprzez przekazywane informacje (wyrok TSUE z 15 lutego 1996 w sprawie C-63/93). Negatywnych konsekwencji działań organów państwa nie może ponosić podmiot, wobec którego Państwo przekazywało niepełne informacje. Po pierwsze, jak przedstawiano wyżej, oczekiwania organu nie mogą być uznane za obowiązek wykonawcy objęty umową w dotychczasowym kształcie. Po drugie, udzielenie zamówienia jest niezbędne, gdyż takie oczekiwania formułuje organ, na działanie by osiągnąć rezultat umowy. Po trzecie i czwarte – organizacyjnie i merytorycznie niemożliwe jest by prace nad tym samym raportem, którego przygotowywanie jest już rozpoczęte w każdym aspekcie, były teraz w jego poszczególnych wiążących się ze sobą zakresach i zakresem już wykonanym powierzone innemu wykonawcy, bez ryzyka nieosiągnięcia efektu spójnego i rzetelnego Raportu. Te cechy raportu (jak wynika choćby z przytoczonego wyżej stanowiska sądowego) są następczo oceniane przez organ i uchybienie spójności i kompleksowości może być podstawą odmowy uzgodnienia uwarunkowań środowiskowych przedsięwzięcia. Trudno o dalej idącą „niedogodność” wskazaną w treści przesłanki. Z uwagi na powyższe oraz ze względu na konieczność zachowania wspomnianej spójności i kompleksowości raportów, oraz niemożliwe do zaakceptowania skutki braku tych cech zamawiający dąży do udzielenia zamówienia na rozszerzony zakres dotychczasowemu wykonawcy Raportów dla poszczególnych zadań. Podstawą prawną jest udzielenie zamówienia z wolnej ręki w oparciu o art. 214 ust. 1 pkt 1 lit. a) tj. z przyczyn technicznych o obiektywnym charakterze. Obiektywizm przyczyn rozumiany jako brak przyczynienia się do ich powstania przez zamawiającego ma miejsce. Zamawiający zorganizował przetarg publiczny na wyłonienie wykonawcy i określił zakres jego obowiązków z zachowaniem staranności. Konieczność dalszych opracowań wynika z nieprzewidzianych i niemożliwych w dacie przetargu oczekiwań RDOŚ. Przyczyna ma charakter „techniczny” gdyż tym pojęciem określa się wszelkie przyczyny związane z właściwościami wykonawcy – w stanie faktycznym, w którym raport jest przygotowywany przez jednego wykonawcę przygotowanie jego dodatkowych składników przez innego wykonawcę wydaje się prowadzić do groźby nie uzyskania efektu kompletności i spójności dokumentu. Odwołania: *) 1. Od 2017 r. znacznie zmienił się zakres raportu ooś – było to spowodowane koniecznością transpozycji zmienionej dyrektywy ooś i praktyce wynikającej z krajowych doświadczeń ochrony środowiska 2. Wskutek licznych procedur odwoławczych od wydanych dla kopalń decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, kształtuje się podejście wymagające coraz bardziej wnikliwych i szczegółowych analiz prognozowanych skutków środowiskowych zwłaszcza dla: 1) zdrowia ludzi oraz wszelkich dóbr materialnych i przyrodniczych zagrożonych wskutek osiadania terenu i wstrząsów, 2) środowiska przyrodniczego – w tym zwłaszcza obszarów Natura 2000, 3) możliwości realizacji celów środowiskowych dla jednolitych części wód podziemnych i powierzchniowych 3. Zaostrzone podejście obejmuje również konieczność analizy skumulowanych oddziaływań na środowisko, szczegółowej analizy porównawczej realnych rozwiązań alternatywnych oraz analizy wpływu na klimat poprzez obliczenie tzw. śladu węglowego.